Joi Ito speelt al een tijdje World of Warcraft, net als 4 miljoen anderen. Interessant om zijn ervaringen te lezen, zeker als je de dynamiek van zo'n soort game beter wilt begrijpen. Maar ook de interactie tussen een virtuele en de echte wereld, zowel vanuit een sociaal als een psychologisch perspectief. Hij blijft z'n avonturen bloggen, zeker de moeite waard om te lezen. En niet alleen omdat het een leuk spelletje is... Joi is tevens een tweede leven in Second Life gestart, "a home for retired Warcraft players", mijn favoriete virtuele (maar niet onechte) wereld.
"It was my first raid so most of my energy was spent figuring out exactly what the hell I was supposed to be doing, but the whole mission was organized in a somewhat dysfunctional military way with teams and squad leaders. I have no idea whether I was running with a bunch of 13 year olds or professional soldiers (the game has many of both) but the raid channel chat was a bit noisy. What was disturbing was the hateful and some of the over-the-top role playing. Other members of the raid were clearly disturbed as well. I imagined a bunch of leaderless young soldiers raping and pillaging some village. I felt a bit dirty afterwards."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten