Vorige week was een hele rare week. Binnen een paar dagen verloren twee jonge mensen het leven, Jani Kemppainen (31) en Jonathan van der Putten (25). De eerste was een collega van mij bij Lost Boys, en wiens broer Jarkko ook nog lang aan Eccky heeft meegwerkt, de tweede is mijn neef.
Nu gebeurt het vaker dat mensen die ik ken overlijden, maar zelden zijn ze zo jong. Wanneer dat dan toch gebeurt wordt je ineens op een rare manier geconfronteerd met de snelle integratie van het internet in ons dagelijks leven. En ook met de permanentie van sommige zaken op het web, in positieve en negatieve zin.
Jani staat in mijn MSN Messenger contactenlijst niet offline, ik kan hem nog via een bericht naar z'n mobieltje bereiken... En het voelt ook erg vreemd om zo'n contact te deleten wanneer deze net overleden is.
Jonathan was niet iemand die 'leefde op het web', maar omdat hij in zijn korte leven vele kunstwerken gemaakt heeft voelde ik de behoefte om Jonathan toch een permanente 'plek' te geven. Dat is www.jonathanvanderputten.com geworden. Nu ingericht om mensen hun medeleven te laten uiten, maar in de nabije toekomst bedoeld als permamente expositieruimte voor zijn werk en leven. Om te voorkomen dat dit een statische plek gaat worden wil ik gebruik maken van het 'levende web' zoals dat nu vorm krijgt via de Web 2.0 (r)evolutie. Jonathan overleed in Phuket, Thailand. Zijn paradijs zoals hij het noemde. Dus staat er nu op de website een Flickr-badge via welke de laatste 10 door willekeurige gebruikers geuploade foto's met de tag Phuket weergegeven zijn. Daar heb ik echter wel zo m'n bedenkingen bij. De meeste mensen die op Flickr aangeven dat hun foto's public zijn beseffen zich waarschijnlijk niet dat dit betekent dat hun vrolijke vakantiefoto's ineens op een condoleance website kunnen komen te staan. En toch wil ik de komende tijd meer van dit soort dingen toevoegen omdat Jonathan's plekje op het web daarmee levend(ig) wordt.
Ik ben benieuwd naar jullie mening over, en ervaringen met, dit soort vraagstukken.
moeilijk ja. op hyves weten we ook nog niet goed hoe we met overleden leden moeten omgaan. Verwijder je die? Maak je er een condoleance register van? Wie beheert dat dan? Wie beslist hierover?
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
Wat doen jullie nu dan? Kan me niet voorstellen dat het nog nooit gebeurd is toch?
BeantwoordenVerwijderenHi,
BeantwoordenVerwijderenBijzonder onderwerp. Mijn 2 centen:
- Ik denk dat alles in overleg met de familie zou moeten plaatsvinden.
- Website owners zijn naar mijn idee veelal noodzakelijkerwijs reactief (i.p.v. proactief) in deze situaties.
- Er is een tendens naar Immortality via het Web. Zie ook het The Search van John Battelle. Ik vind Yme's gebaar persoonlijk mooi en goed. En ik denk dat dit soort initiatieven meer en meer standaard zullen worden, zeker voor onze generatie en jongere generaties. In de nabije toekomst zullen naar mijn idee steeds vaker hele LifeCaches en LifeBlogs worden geplaatst als memoriam. Uiteraard verschilt dat per levenssituatie en persoon.
Groet,
Yuri
Goed om dit onderwerp onder de aandacht te brengen. Internet is steeds meer mainstream: Mensen kunnen op een makkelijke manier hun condoleances uiten en het internet wordt ook meer een persoonlijk archief (weblogs,flicr etc.).
BeantwoordenVerwijderenEen net iets ander voorbeeldje, maar ik zat wel met een zelfde vraag.
Mijn vrouw was zwanger en in al mijn fanatisme heb ik een weblog opgezet om onze ervaringen te delen met vrienden en familie. Afgelopen donderdag heeft ze een miskraam gehad. Wat te doen? Eerst iedereen inlichten of de weblog bijwerken.
De weblog ging op zwart en sommige mensen hebben het dus eerst op de weblog gelezen. Voor ons was het ook een manier om even samen te zijn zonder gestoord te worden door telefoon.
Inmiddels is er weer kleur in de weblog en nu gaan we onze ervaringen over de miskraam erop zetten zodat anderen hier misschien wat van kunnen leren.