Bewust en/of onbewust digitaliseren we steeds meer van onze ervaringen, zelfs tot op het punt dat alles dat we doen opgeslagen kan worden. En daarmee ook weer op te vragen is. Een tijdje terug schreef ik al over dit onderwerp, en Fast Company heeft nu een lang artikel dat ingaat op de meer wetenschappelijke initiatieven. Met Gordon Bell's MyLifeBits als meest bekende voorbeeld. Zijn onderstaande conclusie vat wat mij betreft het geheel goed samen.
"Still, Bell insists the trend toward total memory isn't going away. More and more, it is happening automatically. Those tens of millions of bloggers and Flickr users--all out there recording their thoughts and pictures--have clearly decided that there's enormous value not just in capturing those thoughts but in sharing them with the public. The choice isn't whether you'll join the revolution but whether you'll embrace it."
Yme, helemaal eens. Dit project bestaat inmiddels al geruime tijd en is boeiend. Verder zijn er ook leuke initiatieven binnen MIT in dit verband zoals die van Steve Mann en augmented reality (inclusief recording). Dit zien we ook bij Bliin, een site waar alles lijkt samen te komen op een goede manier.
BeantwoordenVerwijderenWat mij fascineert los van genoemde zaken betreft de objectificatie van de realiteit en geheugen door deze ontwikkelingen. Het subjectieve van (gereconstrueerde) herinneringen wordt minder belangrijk naar mijn idee. Een mooi voorbeeld zijn de diverse beelden en video's die op Google Maps en Earth worden geplaatst bij bepaalde gebeurtenissen zoals in Beiroet laatst. Videocamera's in publieke plaatsen helpen ook een handje. Geschiedenis wordt meer geobjectiveerd, waarheid meer genuanceerd, origineel denkers/creatievelingen makkelijker hun originaliteit kunnen bewijzen hetgeen naar mijn idee allemaal positief is.
Uiteraard zijn er ook diverse aandachtspunten zoals identiteitsfraude en privacy in brede zin inclusief portret recht.