Social media in een YouTube playlist

Zojuist hadden we de Directie en Raad van Toezicht van de KNVB op bezoek, voorafgaand aan de EK kwalificatiewedstrijd Nederland - Hongarije. Het doel was een kennismaking met social media in algemene zin. Hyves is communitypartner van de KNVB, en het moge duidelijk zijn dat sociale media een rol hebben in dat waar de KNVB dagelijks mee bezig is. Voetbal.

Om de presentatie in stijl te doen heb ik ruim 20 YouTube filmpjes bij elkaar gezocht die sociale media als fenomeen beschrijven en ook het belang ervan illustreren. Het begeleidende verhaal staat niet op de slides, maar voor de meesten die deze blog lezen zal deze playlist duidelijk zijn. Het ging niet om Hyves in het bijzonder, vandaar dat je Facebook ook vaak langs ziet komen;-) Tips voor filmpjes die er tussen hadden moeten staan ontvang ik natuurlijk graag in de reacties!



 

Ik weet je te vinden

Op deze website (yme.nl) laat ik al sinds 2000 zien wat ik doe en waar ik ben. In het begin maakte ik overal foto's van om ze dan net niet real-time te publiceren. Later kwamen daar de status-updates en check-ins bij waar de geolocatie een vast onderdeel van is. Ik heb zelfs een widget op mijn homepage waarin je in realtime kunt zien waar ik ben via Google Latitude. Ik merk zelf dat er wel een ontwikkeling zit in wat ik wanneer deel, en ik merk ook dat het delen van locatie soms confronterend kan zijn, zeker wanneer dat in realtime is. Zo brak er laatst een brand uit in mijn huis welke achteraf aangestoken bleek te zijn, en onwillekeurig ga ik dan toch denken of er een verband is. Het verhaal dat Brad Feld hier opschrijft is daarom ook wel herkenbaar, en het zijn inderdaad de early-adaptors die zich het eerst zullen afvragen of dit wel de juiste manier is. Het antwoord is nee denk ik, en dat betekent dat het karakter van sommige populaire sociale diensten zal gaan veranderen. Zowel functioneel, als in de manier waarop en waarvoor we ze gebruiken.

"I guess it’s a good thing that this just happened and caused me to think harder about the implications. One of the reasons I immerse myself in this stuff is to understand the products and services, but also to understand the impact on humans and our society. While it’s easy to think intellectually about privacy, it’s a whole different deal when you have to process the ideas in the context of real issues that you encounter."

Een API voor mijn lichaam

Apparaatjes die je hartslag en dat soort zaken meten bestaan natuurlijk al langer, en je kunt de verzamelde gegevens vaak ook synchroniseren met andere software op een PC of op het web. Één zo'n aanbieder is fitbit, en hun aanpak is erg gericht op het (sociale) web zoals je hier kunt zien bij investeerder Brad Feld. Daarbij hebben ze net ook een API gelanceerd die het mogelijk maakt voor anderen om leuke en nuttige toepassingen voor te ontwikkelen. Het mag allemaal misschien nog niet zo heel spannend klinken, maar de trendlijn doortrekkend (mag je zelf doen) kom je op z'n minst tot een interessant toekomstbeeld...

Hoe anoniem zijn anonieme profielen?

Ik lees net op Emerce dat Adatus vandaag gestart is met het verkopen van anonieme profielen met gedragingen en intenties van internetpubliek. Auke van den Hout, oprichter van Adatus, is tevens bestuurslid bij IAB Nederland, alwaar hij verantwoordelijk is voor de portefeuille Privacy.... Interessante combinatie.

Ik ben alleen benieuwd hoe die anonimiteit gegarandeerd is? Stel dat wij als Hyves klant worden van Adatus, hoe kan dan voorkomen worden dat wij de bij ons reeds bekende (en niet anonieme) profielinformatie kunnen koppelen aan 'gedragingen en intenties' zoals die op andere plekken dan hyves.nl verzameld zijn door Adatus?

Tegen beter weten in hoop ik echt dat de wetgeving op dit vlak steeds strenger zal worden, zodat internetgebruikers zich in ieder geval echt bewust kunnen zijn van al dat gehandel in data zonder daar zelf iets van te weten of voor beloond te worden. En nee, de relevantere advertenties wegen voor mij niet op tegen het feit dat ergens mijn gedrag op internet opgeslagen staat, en dat (volgens mij) niet gegarandeerd kan worden dat dit echt anoniem is en blijft.

Menselijke robots, nog niet zo heel gevaarlijk

Afgelopen weekend keek ik de film Terminator Salvation, en bij dat soort films neig ik er dan toch altijd even naar om de ontwikkelingen uit het heden te extrapoleren naar de toekomst. Als ik dan maandagochtend op kantoor een beetje aan het bijlezen ben, zie ik dit artikel over menselijke robots. Hieronder een filmpje van de robot, die gemaakt is naar het evenbeeld van een Deense professor die er allerlei experimenten mee gaat doen.

Het stenen tijdperk van de sociale netwerkdiensten

Ik schreef vanochtend het e.e.a. naar aanleiding van een WSJ artikel over privacy en het verhandelen van gebruikersdata. Sebastian reageerde met een link naar een blogpost over 'The Facebook Problem' (en dat van Twitter, en van Hyves, etc) van Alex Kavanagh. En daar wordt een punt aangesneden waar ik heel vaak vragen over krijg. Is social networking een 'winner takes all' model, of is er ruimte voor meerdere sociale netwerkdiensten? Om aan te geven dat het meest waarschijnlijke scenario geen van beide is maak ik bij de start van mijn antwoord altijd de vergelijking met de historische ontwikkeling van email, en Alex doet hetzelfde:

Now a second thought: billions of people can use email and not have to be part of one, single, organisation. How can that be?

Email is essentially a protocol. It’s called SMTP and is described by various RFCs. Any server that supports the SMTP protocol can advertise its MX record via DNS and receive email for that domain. Any client that ‘talks’ SMTP can send email to any SMTP server (it can reach). In fact, the SMTP client (or email client) can talk to its local SMTP server which will then forward on the email to its final destination. This is, of course, a distributed system.  Due to an open protocol anybody can set up an email server and play in the big email ecosystem.

Om vervolgens aan te geven waar we nu staan:

But the main problem with Facebook is that, in order to do Facebook with somebody else, you have to have an account at Facebook.com. It’s a closed system. Notice the difference to email? I don’t have to have an account at (the fictitious) email.com to send emails to other people. That would be absurd!

En, niet heel erg onlogisch, dit is waar we wat hem betreft uitkomen:

History has a habit of repeating itself. Remember CompuServe? AOL? MSN (pre-internet)? CIX? These were all silos. CompuServe had special pages only subscribers could see. Of course, they all went the way of the dinosaur, or were heavily modified, because the Internet was more useful. And Facebook is simply a better CompuServe or AOL.

Maar hoe dan? Nou zo:

So back to Facebook and silos? I definitely want to put an activity stream (or lifestream) on the web. I currently use twitter for that because so many of my friends do. I also want to be able to put the odd photo up, publish a free/busy calendar, and enable old friends and new ones to find me and get in contact. But I don’t want Facebook to own that information. I want to own it. I want it under my own control, possibly in my own appliance running somewhere on the net. A distributed system that talks to other systems to exchange the data all under my control, with my privacy settings which won’t suddenly change because an over-arching corporation needs to sell more of my privacy.

Het gaat nog wel even duren voordat we zover zijn, maar net als Alex heb ik er geen twijfel over dat de toekomst van de sociale netwerkdiensten (de bedrijven, niet de functies) er anders uit zal zien dan het heden:

Of course, it is coming, and there’s even some competition in the space. onesocialweb and Diaspora are both trying to solve the Facebook problem. The Freedom Box project, inspired by Eben Moglen, is also trying to work in that space. These will be tools that work in a distributed fashion.

When will it displace Facebook and Twitter? I think the jury is definitely out on that one; AOL, MSN, Compuserve, MySpace: the Internet is littered with the corpses of previously all-mighty corporations that owned the space.

Wat ben ik waard?

Eind 2006 schreef ik op deze weblog een bericht over de marketingtrends die ik voorzag met impact in 2010. Uit dat stukje:

"Aandacht, vertrouwen en intenties zijn belangrijke begrippen in 2010. Al die informatie die wordt opgeslagen over wat mensen doen, wie ze zijn, wat ze belangrijk vinden en wat hun intenties zijn, van wie is die eigenlijk? Wie mag het gebruiken? De controle daarover zal steeds meer verschuiven naar het individu, waar het hoort. Die zal het gebruik ervan toestaan als daar iets van waarde tegenover staat. Intenties en vraag zullen ook automatisch expliciet gemaakt worden, het is aan de marketeer om er vervolgens iets zinvols mee te doen. Recente voorbeelden van deze trend zijn initiatieven als Attention-Trust, Root Markets, Microformats en Edgeio."

Microformats hebben zich zeker goed doorontwikkeld, maar de andere initiatieven bestaan niet meer. En het is zeker niet zo dat we tegenwoordig in controle zijn over wie wat van ons weet, en wat er met die gegevens gedaan kan worden.  The Wall Street Journal heeft vandaag een artikel over vele nieuwe initiatieven die sindsdien gestart zijn, maar geen van alleen heeft al enige schaal. Ik ben ook bang dat ze dat niet gaan krijgen zolang fragementatie van die markt een issue blijft. Er zijn standaarden nodig die gebruikers helpen om op need-to-know basis makkelijk en veilig gegevens te delen met bedrijven die daarom vragen. In ruil voor iets van waarde. Ik heb lang  gehoopt dat OpenID die kant op zou gaan, maar daar zit de laatste tijd de klad een beetje in. Ik kan me heel goed voorstellen dat bedrijven als Google en Facebook stappen gaan zetten in deze richting, net als de makers van de verschillende internet-browsers. Maar laten we hopen dat open standaarden wel de basis zullen gaan vormen zodat we altijd zelf in controle blijven.

Vragen en slimme antwoorden

Nee, dit bericht gaat eens niet over Hyves;-)

Denk dat meesten vorige week wel gelezen hebben over Watson, de IBM supercomputer die twee Jeopardy experts wist te verslaan. Dat is oud nieuws dus, maar bij O'Reilly proberen ze inzichtelijk te maken wat deze ontwikkeling kan betekenen voor de toekomst van de slimme machines en hoe die ons kunnen helpen met van alles en nog wat. Nou heb ik in het verleden al het nodige gedaan met min of meer slimme chatbots (Eccky) die al dan niet de Turing-test konden doorstaan, maar dit gaat toch een stapje verder.

"Now that we can build machines that can answer tough and ambiguous questions, the next step is to realize that the answer to a question isn't the end of the process. What characterizes human thought isn't the ability to produce answers, but the process that leads up to the answer: assembling and evaluating alternatives, both internally and in conversation with others. So when we're thinking about Watson, we need to ask what we can do with the information that led up to answer."