dinsdag 1 maart 2011

Het stenen tijdperk van de sociale netwerkdiensten

Ik schreef vanochtend het e.e.a. naar aanleiding van een WSJ artikel over privacy en het verhandelen van gebruikersdata. Sebastian reageerde met een link naar een blogpost over 'The Facebook Problem' (en dat van Twitter, en van Hyves, etc) van Alex Kavanagh. En daar wordt een punt aangesneden waar ik heel vaak vragen over krijg. Is social networking een 'winner takes all' model, of is er ruimte voor meerdere sociale netwerkdiensten? Om aan te geven dat het meest waarschijnlijke scenario geen van beide is maak ik bij de start van mijn antwoord altijd de vergelijking met de historische ontwikkeling van email, en Alex doet hetzelfde:
Now a second thought: billions of people can use email and not have to be part of one, single, organisation. How can that be?

Email is essentially a protocol. It’s called SMTP and is described by various RFCs. Any server that supports the SMTP protocol can advertise its MX record via DNS and receive email for that domain. Any client that ‘talks’ SMTP can send email to any SMTP server (it can reach). In fact, the SMTP client (or email client) can talk to its local SMTP server which will then forward on the email to its final destination. This is, of course, a distributed system.  Due to an open protocol anybody can set up an email server and play in the big email ecosystem.

Om vervolgens aan te geven waar we nu staan:
But the main problem with Facebook is that, in order to do Facebook with somebody else, you have to have an account at Facebook.com. It’s a closed system. Notice the difference to email? I don’t have to have an account at (the fictitious) email.com to send emails to other people. That would be absurd!

En, niet heel erg onlogisch, dit is waar we wat hem betreft uitkomen:
History has a habit of repeating itself. Remember CompuServe? AOL? MSN (pre-internet)? CIX? These were all silos. CompuServe had special pages only subscribers could see. Of course, they all went the way of the dinosaur, or were heavily modified, because the Internet was more useful. And Facebook is simply a better CompuServe or AOL.

Maar hoe dan? Nou zo:
So back to Facebook and silos? I definitely want to put an activity stream (or lifestream) on the web. I currently use twitter for that because so many of my friends do. I also want to be able to put the odd photo up, publish a free/busy calendar, and enable old friends and new ones to find me and get in contact. But I don’t want Facebook to own that information. I want to own it. I want it under my own control, possibly in my own appliance running somewhere on the net. A distributed system that talks to other systems to exchange the data all under my control, with my privacy settings which won’t suddenly change because an over-arching corporation needs to sell more of my privacy.

Het gaat nog wel even duren voordat we zover zijn, maar net als Alex heb ik er geen twijfel over dat de toekomst van de sociale netwerkdiensten (de bedrijven, niet de functies) er anders uit zal zien dan het heden:

Of course, it is coming, and there’s even some competition in the space. onesocialweb and Diaspora are both trying to solve the Facebook problem. The Freedom Box project, inspired by Eben Moglen, is also trying to work in that space. These will be tools that work in a distributed fashion.

When will it displace Facebook and Twitter? I think the jury is definitely out on that one; AOL, MSN, Compuserve, MySpace: the Internet is littered with the corpses of previously all-mighty corporations that owned the space.

2 opmerkingen:

  1. Social netwerken zijn absoluut maatschappelijk gemeengoed en nooit meer weg te denken in het huidige internet landschap. In mijn scriptie heb ik het zelfs cultureel erfgoed van de huidige netwerkgeneratie genoemd. Mede daarom is het belangrijk dat de functionaliteiten die social networken bieden gescheiden moeten worden van mijn data. Dit is een nieuw model die ik oa heb uitgewerkt in mijn eindexamenwerk vorig jaar Root als een proof of concept.
    Dat het nog wel even gaat duren ben ik mee eens, maar vandaag de dag werk ik al actief samen met Qiy; een onafhankelijke situatie die de infrastructuur als nutsvoorziening biedt waarmee eindgebruikers het vertrekpunt zijn in bovengenoemde nieuw model.
    Personal data stores/lockers/services is een snel groeiend fenomeen die ik binnenkort ook beter in kaart zal brengen plus concrete toepassingen die hieruit volgen. Ik kan niet wachten op die omgekeerde wereld, want de frustratie van vandaag de dag is groot dat ik totaal geen controle en inzicht meer heb in mijn eigen informatie op het web. Laat staan dat je het eenvoudig er weer vandaan kan halen; ik vraag me juist vandaag af waar de slimme en eenvoudige applicaties blijven waarmee ik eenvoudig mijn informatie kan hergebruiken...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sebastian, ik snap en deel jouw behoefte, maar overschat niet het aantal mensen dat daar ook last van heeft;-) Dat gaat wel komen, maar die weg is veel langer dan je zult denken. Voor de gemiddelde gebruiker van sociale netwerkdiensten is er simpelweg nu geen reden om de dingen te willen die jij wilt. Sterker nog, het zou e.e.a. op korte termijn alleen maar complexer maken. En dat willen ze zeker niet.

    BeantwoordenVerwijderen